In a gay style: "Πάμε πόλεμο;!"

Ξεκινώντας προετοιμασία για αναχώρηση προς Αθήνα.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ:
Αγαπητή γενέτειρα,

σε αφήνω πάλι... και ρίχνω πίσω μου γκρίζα πέτρα (είναι και οι γονείς βλέπεις...), προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά (λύπης;;) μου... Αναζητώ στις αναμνήσεις μου ευχάριστες στιγμές μας, να ανασύρω στην επιφάνεια του νου μου και να χαμογελώ... μα, δυσκολεύομαι.
Δεν σου κρύβω πως διαβάζοντας τις σελίδες των σχεδίων μου για το μέλλον... δεν σε συνάντησα συχνά. Αλλά να είσαι σίγουρη... πως τις διάβασα βιαστικά. Άλλωστε δεν τις είχα πιάσει νωρίτερα στα χέρια μου, διότι είχες κρύψει το κλειδί του συρταριού σε ψηλό ράφι... και έπρεπε να γίνω ολόκληρος μαντράχαλος για να το φτάσω!
Μην ξεχνάς να ασχολείσαι όσο μπορείς με την Τέχνη. Η Τέχνη ηρεμεί. Θα ήταν όμορφο να χρησιμοποιούσες το όνομά σου, τελείως διαφορετικά από την "καταγωγή" του. Δράμα... η καλύτερη  Τέχνη. Φαντάσου Θέατρα... εκδηλώσεις... Κόσμο! Τί λες μωρε μαλάκα, θα μου πείς... εδώ "ρούχα" δεν έχω να βάλω.
Τέλος πάντων, ήθελα να σου ζητήσω μια τελευταία χάρη... να μου προσέχεις αυτούς τους κουτσομπόληδες, μυθοπλάστες και αταξίδευτους κατοίκους σου... Δεν μπορούν να δούνε την ομορφιά σου, Δράμα μου... μα είναι καλοί άνθρωποι.

Σε φιλώ,
ο μετανάστης σου... Σωτήρης.