Στάντινγκ απ

Ένα ακόμη βίντεο.
Αυτή τη φορά από την συνεργασία μου με τον Παναγιώτη Κούδα,
στο θέατρο Ταξίδι Ονείρου (Τάττη 3, Θεσσαλονίκη).

The Trailer...

Το πρώτο trailer μου, για τα μικρά, κωμικά βιντεάκια που φτιάχνω στο σπίτι...
Καιρός να βγώ και εγώ...
Οι άλλοι καλύτεροι είναι δηλαδή;
(Πολλοί EINAI... Ο.Κ.)

Σημείωση:
Tα "τσιγγάρα" που εμφανίζονται σε αναπαραστάσεις είναι "Ψεύτικα"...
Δηλαδή με απλό καπνό...
Τα Αληθινά...
[...]
...είναι Άλλο Πράμα!

...Αφαιρέθηκα,

σαν το γνωστό ανέκδοτο με το 2, που χαιρετάει το 9 και του λέει "Γειά σου 7!"

Έχοντας απορροφηθεί από την μελέτη μου, για τον μονόλογο που απέτυχα να παρουσιάσω εν τέλη, στο 2ο Φεστιβάλ κωμωδίας... λόγω... κρίσης... (!)
...συνεχίζω την μικρή μου "Iλιάδα"... (γιατί η Οδύσσεια έχει πολυ-παιχτεί) σε τούτο το "κράτος" μέσα απο αυτό, το νεο-εμπνευσμένο ιστολόγιό μου.

New Videos Soon...

Το "Χιούμορ = Ευφυία"; ...στα σκουπίδια;

"Με τόσους αφρικάνους στην Ελλάδα, τώρα τα κουνούπια απο τον Νείλο θα τρώνε "σπιτικό φαγητό""
Είπε λέει σε twit η Βούλα Παπαχρήστου...
και την απέκλεισαν απο τους Ολυμπιακούς, ως "Ρατσίστρια" και κατηγορούμενη πως σχολίασε "Κατά το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων"...

http://www.newsbeast.gr/sports/arthro/389244/katadikazei-kai-o-segas-ta-sholia-tis-voulas-papahristou/

...το μόνο που προσβάλλεται σε αυτό το one-line (αστείο σε μία πρόταση), είναι η Ελλάδα.
Τους αφρικάνους... ούτε λέσιδες τους είπε, ούτε λεχρήτες του κερατά...

(Δεν τους χαρακτήρισε ΚΑΝ με χρώμα!)

Πού είναι λοιπόν ο ρατσισμός, "κύριοι";
Μήπως στο οτι η Ελλάδα δεν λειτουργεί;
Αυτό σας έθιξε τόσο;

Τώρα σκέφτονται να απαγορέψουν και τα ανέκδοτα με "Ναρκωτικά"...
Όποιος τα διαδίδει... θα συλλαμβάνεται αμέσως, ως Έμπορος.
Πάτε καλά; (Ρητορική ερώτηση κατήντησε πια!)

Υ.Γ.

Αν σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία...
θα έχουμε κάθε δικαίωμα να μιλάμε για Ολυμπιακό Πνεύμα...
...μέχρι τότε... μόκο.-

Ελλάς... Γειά στα... ΜΟΥΤΡΑ σου!

Έτσι λοιπόν...
ΜΠΛΕ η Ελλάδα...

Βέβαια!
Καλοκαιράκι βλέπεις, να είναι και Ασορτί!

...Αν ήταν άνοιξη οι εκλογές και θέλαμε πρασσινάκι,
θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα (κι ωστόσο... Τόσο Ίδια!).

Κουνάω λίγο το κεφάλι μου μήπως και δεν θυμάμαι καλά, πως όταν κοίταξα στην σακούλα των Άχρηστων ψηφοδελτίων, είδα πολλά "μπλέ".
Επίσης κουνάω το κεφάλι μου όταν βλέπω τους Πάντες γύρω μου, να κατηγορούν την Κυβέρνηση την οποία "έβγαλε" η "πλειοψηφία" των Ελλήνων... (!)

Μα εκεί που Χτυπάω το Κεφάλι μου στον Τοίχο...
...είναι για να θυμηθώ, μήπως διάολο ΕΓΩ έριξα "μπλέ" ψηφοδέλτιο και όχι Εκείνο για το οποίο ήμουν περήφανος, όταν βγήκα από το εκλογικό κέντρο (Πειρατές)!

Μην ακούω γκρίνιες για τα νέα μέτρα που έρχονται...

 Ψηφίσατε και μας καταδικάσατε.

Ίσως Όταν και ΑΝ καταδικαστεί κανείς απο "Αυτούς" για προδοσία...
να συμπεριλάβουμε και ένα 30% από Εμάς, μαζί Τους;

Λέω εγώ τώρα...

Drama-tizing... 4 fun

 

Ξυπνάτε, ρε...

Όχι... ΔΕΝ θα ΝΟΗΣΟΥΜΕ να καταλάβουμε ΑΚΟΜΗ,
ότι... ΚΑΠΟΥ ανήκουμε.-
[:]
Όπως το ηλεκτρόνιο, στο άτομο...
όπως το άτομο, στο μόριο...
[...]
Όπως ο πλανήτης, στο Ηλιακό Σύστημα...
όπως το Ηλιακό Σύστημα, στον Γαλαξία...
όπως ο Γαλαξίας, στο "Σύμπαν"... και ίσως
όπως... το "Σύμπαν"... κάπου;!
[...]
Έτσι, λοιπόν... ανήκουμε στην Ανθρωπότητα!
Πάρτε το χαμπάρι!
[...]
Είμαστε Κύτταρα ενός οργανισμού!
ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ!

Αααα... Καλοκαιράκι... (;!)

Ωραία το πήγαμε το γράμμα τελικά, σαν Χώρα.
Είχαμε δεν είχαμε, καλοκαίρι κανονίσαμε τις εκλογές...

Σου λέει...
Το καλοκαίρι, ούτως ή άλλως Δεν λειτουργεί η Ελλάδα:
Οι μισοί θα λείπουν, με τις πρώτες άδειες...
οι άλλοι μισοί δεν ψηφίζουν έτσι κι αλλιώς...
Επομένως τα γερόντια που μας ψήφιζαν και δεν πάνε πουθενά...
είναι Στανταράκι! =>Άρα... Κυβέρνηση.

Το λύσαμε κι αυτό!
Λοιπόν... επόμενο βήμα...
Περισσότερες Καρέκλες... περισσότερο Χρήμα.
Check!


Κι εγώ κάθομαι σαν τον μαλάκα και κοιτάω, να δώ τί θα γίνει...
Λες και δεν μπορώ να κάνω κάτι!
Λες και Εγώ σαν Σωτήρης, δεν μπορώ να γράψω ένα σατιρικό κείμενο, να "ταρακουνήσω" σε κάποια παράσταση έναν σερβιτόρο γνωστό μου... ο οποίος θα κάνει το αντίστοιχο στον δικηγόρο ξάδερφό του... ο οποίος θα "αφυπνίσει" τον Καθηγητή φίλο του, που με την σειρά του θα προσπαθήσει να "Ανοίξει τα μάτια" στους μαθητές του...
[...]
Όχι... κάθομαι σαν τον μαλάκα και ψάχνω να βρώ χαζά, καθημερινά αστειάκια, για να εμπλουτίσω τον μονόλογο της αυτοσαρκαστικής μιζέριας μας. Ψάχνω να βάλω λεξούλες, που δεν σπινθηρίζουν στο μυαλό... μα του αφήνουν μια απαλή αίσθηση, όπως εκείνη της μούχλας. Χνούδι περιφρόνησης ανθρώπων, που μας επέβαλαν να ζούμε με αυτό.

Κι αν Εγώ... δεν κουνηθώ...
πώς περιμένω από όλους του άλλους να σηκωθούν και να σταθούν όρθιοι;
Να θυμηθούν... ότι η σκέψη και ο λόγος...
Είναι κοινό χαρακτηριστικό μας...

και θα έπρεπε να ήταν ΈΝΑ.

[...]

Αααα... καλοκαιράκι...(;!)
Άντε να δούμε, τί "δώρα" μας φέρνει...
(Γιατί ο Άγιος Βασίλης... μας έγραψε στα @@ του.)

...

Γνωριμία με την πρωτεύουσα

"Γειά σας είμαι ο πιό Αγχωμένος κωμικός που υπάρχει..." μου συνέστησε να είχα πεί ο Κος (ευγένεια... ε;;) Δημήτρης Δημόπουλος, που φυσικά και είχε δίκιο ο άνθρωπος.

Λες την επόμενη φορά να το εντάξω στο πρόγραμμα; Μου βγαίνει που μου βγαίνει άγχος... τουλάχιστον να το εκμεταλλεύομαι...
Μετά βέβαια θα έχω άγχος, για το άν θα έχω άγχος ή όχι για να το παίξω αγχωμένος... (!)

Μαζωχτήκαμε λοιπόν οι κατεργαραίοι να γνωριστούμε. Άλλοι χαρούμενοι, άλλοι απογοητευμένοι, άλλοι στις σκέψεις τους και άλλος στραβωμένος... ήπιαμε το ποτάκι μας και επεκτείναμε τις γνωριμίες του εγκεφάλου μας, συνεπώς τα ερεθίσματα και την δραστηριότητά του.

Αυτό όμως που έκανε εντύπωση ήταν η ανταπόκριση του κόσμου, ο οποίος και αποτέλεσε ένα θερμότατο κοινό. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό ο χώρος φιλοξένησε περίπου 250 με 300 θεατές, οι οποίοι και μας χάρισαν διόλου φειδωλά το χειροκρότημα.

Ο κόσμος μας συνεχάρει για την προσπάθεια και ελπίζουν όλοι σε κάτι ακόμη πιό όμορφο.

Εγώ με την σειρά μου να ευχαριστήσω τα παιδιά (Παλιούς και νέους - no exception) που συμμετείχαν στο όλο Concept... Τον Λάμπρο Φισφή που με βοήθησε τόσο στην οργάνωση όσο και στην παρουσίαση... τους συναδέλφους που παραβρέθηκαν στο κοινό και μας τίμησαν με την παρουσία τους και φυσικά όλους όσους ήρθαν να παρακολουθήσουν το event.

Να είμαστε καλά, να γελάμε με την ψυχή μας.

Σας Ευχαριστώ.

 

Τα Φαινόμενα Απαιτούν!

Δεν είναι που θα εξυπηρετήσω κάποιον ανώτερο σκοπό, περνώντας μια γιαγιά απο τον δρόμο.... μα με ενοχλεί το γεγονός ότι απαιτείται η δική μου συγκατάβαση, για ετούτη την ενέργεια του Είναι... κι ένα Καλύτερο Αύριο.

Δρασκελίζοντας και αποφεύγοντας έτσι έντεχνα το κάθε εμπόδιο που υψώνεται απρόσμενο μπροστά μου, δεν φοβάμαι που συμβάλω στο άγνωστο (;) μέλλον μου...

Μα λυπάμαι, που για κάποιο διάστημα με όριζε το Παρελθόν... Κι όχι το Παρόν.-

California... here I come!

Αναμονή για την πολυπόθητη αναχώρησή μου για το Άμστερνταμ...
Σαν το παιδούδι που περιμένει ξάγρυπνο τον Άγιο Βασίλη... (πασχαλιάτικα!)

Σε τρείς ώρες ξεκινώ. Πού να κλείσει μάτι;!
Στριφογυρνάνε στο μυαλό μου, οι ρόδες του ποδηλάτου μου, ζωγραφίζοντας ξανά αναμνήσεις στα πανέμορφα στενά της Πόλης. Τί μυρωδιές... Τί χρώματα... Τί Φιλοσοφίες και Ανακαλύψεις του Εαυτού!
[...]
Μη σώσετε να τα μάθετε ποτέ!
...Εσείς που παίζετε την ίδια Κασσέτα τόοοοσα χρόνια πια.

ΟΜΦΓ

Έκρηξη στο μυαλό... προς αναζήτηση υλικού, μια ακόμη σπατάλη!

15... και έκλεισε.-

Ξανά η ίδια πάλη με τον αλλοπαρμένο δίδυμο εαυτό μου.

-Είπα και Λάλησα!

-Κάτσε ρε παπάρα... να το συζητήσουμε...

-ΌΧΙ! Αν δεν γίνει τώρα, δεν θα γίνει Ποτέ!

-Ε... καλά μην είσαι τόσο απόλυτος ...

-Σκατά!

-Αυτό τώρα, πού κολλάει;...

-Σκατά είναι όλα εδώ... θέλω μια ανάσα!

-Α! ...έτσι πες...

-Ά... Χέσου!

-Αααα κοίτα να σου πώ... δεν έφερα καν αντίρρηση! Θέλεις 15; Φύγαμε...

-Έκλεισε...

Μου λέγανε ότι στα 30 μου, θα γίνω ο ωροσκόπος μου...

Ωροσκόπος: Δίδυμος...

Ετών: 29.

Hey bro...

Είναι θλιβερό...
να βλέπεις έναν άνθρωπο να αποσυντίθεται πριν την γέννηση του ονείρου του...
πριν την ανάσα του εαυτού του.
Όπως εγώ -μετά την δουλειά- όταν έμπαινα στο σπίτι και πετούσα τα κλειδιά στο "Portmanteau" (μη χέσω)...
Ήξερα πως όταν φεύγω θα τα βρω πάλι εκεί...
Καθόλου σασπένς!

Έτσι λοιπόν βλέπω τον άνθρωπο, που με ενέπνευσε να κατέβω Αθήνα... να ξεθωριάζει...
Όχι γιατί γερνά... (Αν είναι δυνατόν! Ίδια ηλικία έχουμε!)
...αλλά γιατί έπαψε να περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτόν.

Ωραίο είναι το χάιδεμα... δεν λέω...
αλλά η Δύναμη είναι...
να χαμογελάς στα χαστούκια.

Cheer up bro...
There is No spoon!

σούν!

... ... ...
https://www.facebook.com/events/346714322046352/

In a gay style: "Πάμε πόλεμο;!"

Ξεκινώντας προετοιμασία για αναχώρηση προς Αθήνα.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ:
Αγαπητή γενέτειρα,

σε αφήνω πάλι... και ρίχνω πίσω μου γκρίζα πέτρα (είναι και οι γονείς βλέπεις...), προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά (λύπης;;) μου... Αναζητώ στις αναμνήσεις μου ευχάριστες στιγμές μας, να ανασύρω στην επιφάνεια του νου μου και να χαμογελώ... μα, δυσκολεύομαι.
Δεν σου κρύβω πως διαβάζοντας τις σελίδες των σχεδίων μου για το μέλλον... δεν σε συνάντησα συχνά. Αλλά να είσαι σίγουρη... πως τις διάβασα βιαστικά. Άλλωστε δεν τις είχα πιάσει νωρίτερα στα χέρια μου, διότι είχες κρύψει το κλειδί του συρταριού σε ψηλό ράφι... και έπρεπε να γίνω ολόκληρος μαντράχαλος για να το φτάσω!
Μην ξεχνάς να ασχολείσαι όσο μπορείς με την Τέχνη. Η Τέχνη ηρεμεί. Θα ήταν όμορφο να χρησιμοποιούσες το όνομά σου, τελείως διαφορετικά από την "καταγωγή" του. Δράμα... η καλύτερη  Τέχνη. Φαντάσου Θέατρα... εκδηλώσεις... Κόσμο! Τί λες μωρε μαλάκα, θα μου πείς... εδώ "ρούχα" δεν έχω να βάλω.
Τέλος πάντων, ήθελα να σου ζητήσω μια τελευταία χάρη... να μου προσέχεις αυτούς τους κουτσομπόληδες, μυθοπλάστες και αταξίδευτους κατοίκους σου... Δεν μπορούν να δούνε την ομορφιά σου, Δράμα μου... μα είναι καλοί άνθρωποι.

Σε φιλώ,
ο μετανάστης σου... Σωτήρης.

Ελλάδα... Ελύτη μου & Edgar Alan Poe!

Κουράστηκα αρχηγέ...

κουράστηκα να είμαι ήρεμος,
να είμαι εκνευρισμένος,
να είμαι μάζα...
μα και συνάμα μοναδικός...
Ευτυχισμένος/δυστυχισμένος,
εντοιχισμένος... και κινητός!

Θέλω -όπως όλοι μας- να λάμψω στον τομέα μου.
Εκείνον που οι γονείς μας... διέγραψαν με μαχαίρι.
Εκείνον το δρόμο που τους έδειξες...
και ειπώθηκε:
-...κοίτα! Δεν είναι κατηφόρα!
-Μα δεν είπα κάτι τέτοιο...
-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΦΟΡΑ!
-Ναι μα....
-Είναι δύσκολο!
-Μα, δεν πιστεύεις σε μένα;
-Ναι... αλλά είναι δύσκολο.
[...]
-Σε ευχαριστώ ρε μάνα,
που εναπόθεσες όλες τις...
Αμφιβολίες σου πάνω μου... (!) ;)

Έναρξη

Μπροστά σε ένα μικρόφωνο όπως τότε... μικρός... που με έλεγαν ψώνιο και μου γαμήσαν την αυτοεκτίμηση, την οποία μπερδεύει πολύς κόσμος με το "ψώνισμα"... τουλάχιστον σε μια μικρή πόλη, σαν την γενέτειρά μου τη Δράμα.
(χτύπημα μικροφώνου)
... Τέστ... Τέστ...
Καλησπέρα σας!
(Και η παράσταση αρχίζει...)