"Γειά σας είμαι ο πιό Αγχωμένος κωμικός που υπάρχει..." μου συνέστησε να είχα πεί ο Κος (ευγένεια... ε;;) Δημήτρης Δημόπουλος, που φυσικά και είχε δίκιο ο άνθρωπος.
Λες την επόμενη φορά να το εντάξω στο πρόγραμμα; Μου βγαίνει που μου βγαίνει άγχος... τουλάχιστον να το εκμεταλλεύομαι...
Μετά βέβαια θα έχω άγχος, για το άν θα έχω άγχος ή όχι για να το παίξω αγχωμένος... (!)
Μετά βέβαια θα έχω άγχος, για το άν θα έχω άγχος ή όχι για να το παίξω αγχωμένος... (!)
Μαζωχτήκαμε λοιπόν οι κατεργαραίοι να γνωριστούμε. Άλλοι χαρούμενοι, άλλοι απογοητευμένοι, άλλοι στις σκέψεις τους και άλλος στραβωμένος... ήπιαμε το ποτάκι μας και επεκτείναμε τις γνωριμίες του εγκεφάλου μας, συνεπώς τα ερεθίσματα και την δραστηριότητά του.
Αυτό όμως που έκανε εντύπωση ήταν η ανταπόκριση του κόσμου, ο οποίος και αποτέλεσε ένα θερμότατο κοινό. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό ο χώρος φιλοξένησε περίπου 250 με 300 θεατές, οι οποίοι και μας χάρισαν διόλου φειδωλά το χειροκρότημα.
Ο κόσμος μας συνεχάρει για την προσπάθεια και ελπίζουν όλοι σε κάτι ακόμη πιό όμορφο.
Εγώ με την σειρά μου να ευχαριστήσω τα παιδιά (Παλιούς και νέους - no exception) που συμμετείχαν στο όλο Concept... Τον Λάμπρο Φισφή που με βοήθησε τόσο στην οργάνωση όσο και στην παρουσίαση... τους συναδέλφους που παραβρέθηκαν στο κοινό και μας τίμησαν με την παρουσία τους και φυσικά όλους όσους ήρθαν να παρακολουθήσουν το event.
Να είμαστε καλά, να γελάμε με την ψυχή μας.
Σας Ευχαριστώ.
